Damon

Damon, seun van Damonides, was 'n Griekse musikoloog van die vyfde eeu v.C.. Hy was 'n burger van die Atheense dêmos Oē (ook "Oa" gespel). Hy word beskou as 'n onderwyser en raadgewer van Perikles.

Damon se vakgebied sou musikologie wees, alhoewel sommige glo dat dit die dekmantel was vir 'n breër invloed oor Perikles se politieke beleid. Byvoorbeeld word gesê dat Damon verantwoordelik was vir die raad aan Perikles om die beleid te implementeer waarvolgens jurielede vir hul dienste vergoed is; hierdie beleid is wyd gekritiseer, en daar word gesê dat Damon daarvoor geostrakeer is (sien die Aristoteliaanse Athenaion Poleteia), waarskynlik op 'n tydstip in die laaste derde van die 5de eeu v.C..

Plato beroep hom verskeie keer op Damon in die Republiek as die musiekkenner waarna verwys moet word insake die detail van musiekopvoeding. In Plato se Laches, word gesê dat Damon 'n student van Prodikos en van Agathokles was. Die eersgenoemde was 'n onbeskaamde sofis, terwyl van die laasgemelde (in Plato se Protagoras) gesê word dat sy musiekkundigheid 'n voorwendsel was ten einde 'n sofis te wees.

'n Deel van Damon se navorsing was begaand met die harmoniai, die klassifikasie en beskrywing van die verskillende harmonië. Hy word deur sekere geleerdes aangeslaan as die skepper van die hiper- en hipo-kategorieë (soos in Hipofrigies). Hy het dieselde gedoen met poëtiese metrum. Benewens hierdie tegniese aspek, het sy werk ook gefokus op die sosiale en politieke konsekwensies van musiek, in wat later as sy ethos-teorie sou bekendstaan. Hy was die eerste om 'n studie te doen van die effek wat verskillende soorte musiek op mense se gemoedere gehad het. Volgens Robert Wallace was dit Perikles se belangstelling in die aanwending van hierdie navorsing vir die beheer van mense, wat gelei het tot Damon se ostrakisme.^[1]

Die behoue tekste van die Aristoteliaanse Athenaion Poleteia vermeld Damonides as raadgewer van Perikles. Die vermelding van "Damonides" aldaar, word egter tans byna onbestrede aanvaar as 'n redaksionele penglips, waar die oorspronklike teks eerder sou lees "Damon, seun van Damonides".^[2] Dit blyk ook deur herwonne ostraka bevestig te word, wat eweneens die naam "Damon seun van Damonides" vermeld.

• A. J. Podlecki, 1997, Perikles and His Circle, Routledge
• Robert W. Wallace, 1998, The Sophists in Athens, Harvard University Press