Matras

'n Matras is 'n groot kussing wat aan 'n lêende liggaam ondersteuning bied, wat as 'n bed of as 'n gedeelte van 'n bed gebruik word. Matrasse kan bestaan uit 'n deurgestikte of vasgebinde oortreksel, gewoonlik van 'n swaar materiaal, wat hare, strooi, katoen, skuimrubber, ens. bevat, of 'n raamwerk van staalvere.^[1] Matrasse kan ook met lug^[1] of water gevul word.

Die woord matras is afgelei van die Arabiese matrah, wat "iets neergegooi" of "plek waar iets neergegooi is" beteken en dus "mat of kussing". Tydens die Kruistogte het Europeërs die Arabiese metode van slaap op kussings op die vloer aangeleer, en die woord materas het uiteindelik inslag gevind in Middelengels deur die Romaanse tale.^[2]

Matrasse word gewoonlik bo-op 'n bedbasis neergesit, wat solied kan wees, soos in die geval van 'n platformbed, of elasties, bv. met 'n gestoffeerde kisveer van hout en draad of 'n hortjiebasis. 'n Divan, wat gewild is in Europa,^[3] behels sowel die matras as die basis in 'n enkele  gestoffeerde eenheid met pote. Divans het ten minste een binneveerlaag, asook kussingmateriaal. Hulle kan ook 'n sekondêre matras en/of 'n verwyderbare bolaag hê.

Matrasse het aanvanklik 'n verskeidenheid van natuurlike materiale bevat soos strooi, vere of perdehare. In die eerste helfte van die 20ste eeu het 'n tipiese matras wat in Noord-Amerika verkoop is, 'n binneveerkern en katoenrolle of veselvulsel bevat. Moderne matrasse bevat gewoonlik óf 'n binneveerkern of materiaal soos lateks, viskose-rek of ander soorte buigsame poliuretaanspons. Ander vulbestanddele is onder meer isolasiekussings oor die vere wat keer dat die bed se bekleedsel nie in die binnevere indruk nie, asook poliësterveselvulsels in die boonste stofferinglae. In 1899 het James Marshall die eerste bed met individueel toegedraaide veerspirale bekend gestel, wat nou algemeen bekend staan as Marshall-spirale. Matrasse kan ook met lug of water gevul wees, of 'n verskeidenheid van natuurlike vesels, soos in futons. Kapokwol is 'n algemene matrasmateriaal in Suidoos-Asië, asook klapperhaar in Suid-Asië.

In Noord-Amerika is die tipiese soort matras wat deesdae verkoop word 'n binneveermatras; daar is egter toenemende belangstelling in volsponsbeddens en die sogenaamde hibriedbeddens, wat sowel binnevere as hoëgehaltespons soos viskoserek of lateks in die geriefslae het. In Europa is poliuretaansponskerns en lateks al lank gewild en maak 'n veel groter verhouding van die matrasse wat verkoop word uit.^[4]

'n Gewone matras bestaan uit twee hoofdele – 'n kern of ondersteuningslaag en die bekleedsel of geriefslaag – toegedraai in 'n dik materiaal bekend as tyk.

Stofferinglae bedek die matras en verskaf 'n kussingeffek en gerief. Die stofferinglaag bestaan uit drie dele: die isolator, midde-stoffering en gestikte deken.

Binneveermatrasse bestaan oor die algemeen uit net die verekern, en die boonste en onderste stofferinglae.^[5]

Die kern van die matras ondersteun die slaper se liggaam. Die kerns van moderne binneveermatrasse bestaan uit staalveerspirale.

Die dikte van die spirale is nog 'n faktor wat die fermheid en ondersteuning bepaal. Die vere word in kwart-inkremente gemeet. Hoe kleiner die getal, hoe dikker die vere. Oor die algemeen het hoërgehaltematrasspirale 'n dikte van 14 (1.63 mm). Spirale van 14 tot 15.5 dik (1.63 tot 1.37 mm) gee makliker mee onder druk, terwyl spirale met 'n dikte van 12.5 (1.94 mm), die dikste soort beskikbaar, heel ferm voel.

Die verbindings tussen die spirale help die matras om sy vorm te behou. Die meeste spirale word verbind deur onderling verbinde drade; omhulde spirale word nie verbind nie, maar die materiaalbuitekant help dat die matras sy vorm behou.

Daar is vier soorte matrasspirale:

• Bonnell-spirale is die oudste en kom die meeste voor. DIt is aanvanklik aangepas van tjorsitplekvere van die 19de eeu en kom steeds dikwels voor in matrasse van 'n gemiddele prys. Bonnell-vere is geknoopte staalveerspirale in die vorm van 'n uurglas en met 'n ronde bokant. Wanneer dit met gekruisde drade vasgeryg is, vorm hierdie spirale die eenvoudigste binneveereenheid, ook bekend as 'n Bonnell-eenheid.
• Knikspirale is 'n uurglas soort spiraal waarop dele van die boonste en onderste draaie plat gemaak is. Wanneer die binneveereenheid aanmekaar gesit word, word dié plat dele draad aan die skroefvormige drade vasgedraai. Die skarnier-effek van die eenheid is ontwerp om aan te pas by die vorm van die liggaam. LFK-vere is 'n ongeknoopte knikspiraal met 'n silindriese of kolomvorm.
• Deurlopende spirale (die Leggett & Platt-handelsnaam is "Mira-spiraal") is 'n binneveerstruktuur waar die rye spirale van een stuk draad gevorm word. Hulle werk volgens 'n skarniereffek net soos dié van die knikspirale.
• Marshall-spirale, ook bekend as toegedraaide of omhulde spirale of sakvere, is dun, vatvormige, ongeknoopte spirale wat individueel in lapsakke oorgetrek is – normaalweg van mensgemaakte ongeweefde vesel. Sommige vervaardigers pers die spirale vooraf saam, wat die matras stywer maak en 'n skeiding van beweging tussen die kante van die bed moontlik maak. Aangesien die vere nie met draad aan mekaar verbind is nie, werk hulle grootliks onafhanklik: die gewig op die een veer het nie 'n uitwerking op sy buurmanne nie. Meer as die helfte van die verbuikers wat aan 'n opname deelgeneem het, verkies om sakveer-matrasse te koop.
• ^[6]

Stofferinglae bedek die matras en sorg vir gemak en dat dit meegee. Sommige vervaardigers noem die matraskern die "steunlaag" en die stofferinglaag die "gemakslaag". Die stofferinglaag bestaan uit drie dele: 'n isolator, die middelste stoffering en die deurgestikte bolaag.

Die isolator skei die matraskern van die middelste stoffering. Dit is gewoonlik van vesel of maas gemaak en sy doel is om die middelste stoffering in plek te hou.

Die middelste stoffering bestaan uit al die materiaal tussen die isolator en die deurgestikte bolaag. Dit word gewoonlik gemaak van materiaal wat gerief aan die slaper moet verskaf, insluitend buigsame poliuretaanspons (wat gekronkelde "eierhouer"-spons insluit), visko-elastiese spons, lateksspons, vilt, poliëstervesel, katoonvesel, wolvesel en ongeweefde veselmatte. In Europa en Noord-Amerika het matrasvervaardigers begin om spons met gel in, sag-soliede gels in vlakke oor spons en gegiete gels in die boonste gemakvlak van die bed te gebruik.^[7]

Die gewatteerde bedekking is die boonste laag van die matras. Dit word gemaak van ligte spons of vesels wat aan die onderkant van die tyk vasgestik is en verskaf die sagte bovlaktekstuur van die matras en kan in wisselende grade van fermheid gekry word.

Daar is drie hoofsoorte bedbasisse:

• 'n Tradisionele kisveer bestaan uit 'n stewige raam met ekstrasterk vere. Hierdie basis word dikwels saam met 'n binneveermatras gebruik, aangesien dit die lewensduur van die veereenheid in die matras se kern verleng.
• 'n Basis wat ten volle van hout gemaak is, het gewoonlik sewe of agt steunplankies wat onder karton of veselbord gerangskik is. Dié basis, met allerlei name soos 'n onbuigbare, halfbuigbare of geen-afbuiging-eenheid, asook 'n "ortoboks", verskaf steun wat baie soos die van 'n platvormbasis is. Basisse wat ten volle van hout gemaak is, kom al hoe meer voor namate Amerikaanse matrasvervaardigers oorgaan na superdik eenkantige matrasse.
• ^[8]
• 'n Basis met 'n roosterbokant is 'n kombinasie van staal en hout.

Die afmetings van die basis is gewoonlik 2 tot 5 cm korter as die afmetings van die matras.

Tyk is die beskermende materiaal waarmee matrasse en basisse oorgetrek word. Dit word gewoonlik ontwerp om by die basis se materiaal te pas en is te kry in 'n wye verskeidenheid kleure en style. Matrasmateriaal kan verweefde stof, damas- of gedrukte stof of goedkoop ongeweefde materiaal wees. Die afgelope dekade, met die toename in die gewildheid van matrasse wat net uit spons gemaak is, het rekbare geweefde tyk op die bed se bovlak 'n standaardvoorkoms op sowel binneveer- as sponsdebbens geword. Die meeste tyk word van poliëstergare gemaak. Duurder matrasse kan 'n kombinasie van poliëster en wol, katoen, sy, wol of ander natuurlike gare bevat.^[9]

Tot in die vroeë 2000's is beddens normaalweg met 'n enkele materiaal gestoffeer. Dit was gewoonlik 'n damastyk of, vir goedkoop bedstelle, 'n niegeweefde materiaal wat alle oppervlakke van die matras en basis bedek. Hedendaagse bedstelle word met tot ses verskillende materiale bedek: 'n Goeiegehalte-bovlak – die bed se slaapoppervlak – van 'n sirkelgeweefde of geweefde damas; 'n bypassende of kontrasterende [gewoonlik geweefde] materiaal teen die kante van die matras; 'n bypassende of kontrasterende [gewoonlik geweefde] materiaal teen die basis se kantpanele; 'n glyvaste geweefde of nie-geweefde materiaal op die bovlak van die basis en die onderkant van die matras; en 'n ongeweefde stofbedekking aan die onderkant van die basis. Sommige Noord-Amerikaanse matrasvervaardigers het begin om meubelstofferingmateriaal op die bed se omranding te gebruik, wat die beddens 'n meer Europese huismeubileringvoorkoms gee.^[10]

Matrasse wat net uit spons bestaan, gebruik verskillende gewigte en digthede van petrochemies-gebaseerde buigsame poliuretaanspons^[11] en visko-elastiese spons of geheuespons en lateksrubberspons. 'n Aantal matrasvervaardigers inkorporeer poliuretaan- en visko-elastiese spons met 'n hoeveelheid plant-gebaseerde inhoud.^[12] Matrasse wat net uit spons bestaan, het dikwels meegaande platformbasise.

Lateksspons in matrasse is oor die algemeen 'n vermenging van die lateks van die Hevea brasiliensis-boom en sintetiese rubber, wat afkomstig is van petrochemikalieë en ander stowwe en vullers. Daar is egter natuurlike lateksmatrasse sonder enige poliuretaan-gebaseerde chemikalieë. Lateksspons word óf volgens die Talalay- óf die Dunlop-proses vervaardig.^[13] Elkeen bied 'n ander gevoel. Dunlop is oor die algemeen 'n stewiger spons en Talalay is sagter. Die Dunlop-proses lewer 'n digter spons, terwyl die Talalay-proses 'n ligter een bied met meer lug in. As jy elkeen as latekskerns weeg, sal die Dunlopspons swaarder wees, omdat dit meer lateks in het. Talalay is duurder aangesien sy produksie meer hulpbronne vereis. Natuurlike lateksspons het 'n hoër lateksinhoud as sintetiese lateks, maar "100% natuurlike lateksspons" is misleidend.^[14]

Geheuesponsmatrasse gebruik meegeënde visko-elastiese spons oor 'n stewiger poliuretaansponsbasis. Sommige binneveermatrasse het geheuespons in hul stofferinglaag. Verskillende gevoels- en geriefsvlakke word bereik deur die dikte, gewig en die formulering van die visko-elastiese spons en die basisspons af te wissel. Lateks- en geheuesponsmatrasse het elkeen 'n unieke gevoel. Dié soort matras is goed om verligting te bied van die drukking op pynlike gewrigte, maar is gewoonlik duurder as veermatrasse.

Geheuespons word deur temperatuur beïnvloed. In 'n koel slaapkamer sal 'n geheuesponsmatras stewiger voel as in 'n warm slaapkamer. Geheuespons gee mee en neem die vorm van die liggaam aan in reaksie op die liggaamstemperatuur en die liggaamsgewig. Aanvanklik het geheuespons om die vorm van die liggaam gevorm, wat 'n holte geskep het waaruit die slaper moet rol wanneer hy van slaapposisie verander. Matrasvervaardigers het op hierdie probleem gereageer deur "vinniger reaksie"-geheuespons te gebruik. Hulle neem hul oorspronklike vorm vinniger aan as die slaper beweeg. Sponsmatrasse is bekend daarvoor om oor die algemeen "warmer te slaap" as binneveermatrasse. Matrasvervaardigers het 'n oplossing vir die probleem gekry met die "oop sel"-geheuespons, geheuespons met 'n prikgaatjiekern, geheuespons waarin gel gespuit is, sponskerns met groewe, netvormige steunvlakke van spons en ander tegnologieë om lugverspreiding deur matrasse van net spons te verbeter. ^[15]

Matrasse kan ook gemaak word van sakke gevul met 'n vloeistof soos water of lug. Dit dateer van antieke tye – bokblase gevul met water is ten minste so vroeg as 3600 vC in Persië gebruik – en het in die 20ste eeu toenemend gewild geword met beter vervaardiging.

Lugmatrasse gebruik een of meer lugkamers pleks van vere om ondersteuning te bied. Die gehalte en prys kan wissel van die goedkoop soort wat gewoonlik vir uitkamp gebruik word, tot duur, luukse beddens. Lugmatrasse wat vir normale gebruik in 'n slaapkamer ontwerp is, kos omtrent dieselfde as binneveermatrasse met soortgelyke eiendskappe. Lugsakkonstruksie wissel van 'n eenvoudige poliëtileensak tot matrasse met veelvuldige inwendige kamers van lateks (gevulkaniseerde rubber) of viniel met versterkte katoenbuitekante. ^[16] Matrasse kan 'n laag spons bo die lugkamers hê vir bykomende kussinggemak, en kan toegemaak wees in 'n oortreksel. Party sulke beddens word sagkantige lugbeddens genoem.

Fermheid verstelbare permanente "lugmatrasse" het gewild geword veral nadat die markleier Select Comfort rondom 2001 'n groot bemarkingsveldtog begin het.^[16] Die oorspronklike lugbed is in 1981 vervaardig deur Comfortaire, wat later deur Select Comfort gekoop is. Daar is etlike ander vervaardigers. Party maak die onafhanklike verstelling van elke kant van die bed moontlik. Hulle word in 'n verskeidenheid modelle vervaardig van basiese beddens sonder enige tierlantyntjies wat sowat 18 cm hoog is tot begeerlike hibriedbeddens wat 38 cm hoog is en etlike soorte spons, kussingbovlakke en digitale pompe met 'n geheue vir individuele drukverstellings behels. Studies toon dat beddens met verstelbare fermheid beter vir rugpyn is.^[17]

Matrasse met verstelbare fermheid vir mediese gebruik het spesiale beheermeganismes. In die 1990's is selfverstellende lugmatrasse bekend gestel wat vanself hul drukking van tyd tot tyd verstel, of etlike lugkamers afwissellend op- of afblaas. Die oogmerk met hierdie periodieke veranderinge is om probleme met bedsere te verminder, hoewel die doeltreffendheid van hierdie tegnieke teen 2008 nog nagevors is.^[18]

Vir kampering is daar lugmatrasse wat gevul is met spons wat op sigself min steun bied, maar uitswel wanneer die lugklep oopgemaak word, wat lug toelaat om in te kom, sodat die matras (byna) vanself opblaas. Dit is veral nuttig vir kampeerders wat hul toerusting dra, want in teenstelling met normale lugmatrasse het dit nie 'n pomp nodig om opgeblaas te word nie. Beskikbare handelsmerke sluit Aerobed, Coleman, Therm-a-Rest en ander in.

Die Amerikaanse produkveiligheidkommissie raai verbruikers aan om babas nie op lugmatrasse te laat slaap nie. Dit is na aanleiding van berigte van sterftes, meestal van babas jonger as agt maande wat op lugmatrasse neergelê is om te slaap, en óf versmoor het in 'n posisie met die gesig na onder op 'n lugmatras of gesterf het as gevolg van versmoring nadat hulle in die gapings tussen die matras en die bedraam, of die matras en 'n nabygeleë meubelstuk of 'n muur geval het.^[19]

'n Waterbed is 'n matras met water in die binnekant in plaas van metaalvere of lug. Waterbeddens kan gevoer word met verskillende lae vesel om die gebruiker se verlangde vlak van fermheid te verkry. Waterbeddens is bekend daarvoor dat hulle ondersteuning aan die ruggraat en ander dele van die liggaam gee, soortgelyk aan ander soorte matrasse. Daar is verskeie opsies van ondersteuning wat wissel tot 100% golfloos, waar die gebruiker nie agterkom hy of sy lê op 'n waterbed nie.

Daar is verskillende parameters wat die gehalte van 'n matras bepaal. Laboratoriumtoetse vir sommige van hierdie parameters is al vasgestel, soos drukverspreiding, vel-mikroklimaat, higiëne, kantsteun en langtermyn-stabiliteit. Sommige van hierdie is deur Duncan Bain ontwikkel, wat dit namens Brittanje se reguleringsagentskap vir medisyne- en gesondheidsprodukte gedoen het.^[20]

Ander parameters, soos fermheid, hang meer af van die spesifieke slaper. Oor die algemeen word ferm matrasse aanbeveel vir mense wat op hul maag of rug slaap, sagte matrasse word aanbeveel vir mense wat op hulle sy slaap en mediumharde matrasse word aanbeveel vir die meerderheid rugslapers.^[21] Dubbelmatrasse is beskikbaar met 'n sagter en 'n stewiger deel, of met verstelbare vlakke van fermheid om te pas by slapers met verskillende voorkeure wat 'n bed deel.

In 2003 het 'n ewekansige, beheerde proefneming bevind dat mediumferm matrasse wat met behulp van die Hs-skaal van die Europese komitee vir standaardisering beoordeel is, verbind kan word met minder pyn.^[22] Hierdie studie word vermeld in die kliniese-praktyk-riglyne oor laerugpyn.^[23] In 2015 het 'n sistematiese oorsig van navorsing tot die gevolgtrekking gekom dat mediumferm matrasse wat volgens persoonlike behoeftes opgeblaas is, die beste is vir pyn en neutrale ruggraatbelyning.^[17]

Matrasse verswak met verloop van tyd en die lewensduur van 'n matras hang af van 'n verskeidenheid van faktore, veral die materiaal, die gehalte van die vervaardiging, sorg, en hoe rof dit gebruik word. 'n Laegehalte-geriefsponslaag kan binne een jaar merkbaar agteruitgaan, terwyl 'n hoëgehalte-latekskern 20 jaar of langer kan hou; binneveerkerns hou gewoonlik sowat 10 jaar. Die geriefslaag is byna altyd die eerste deel om in te gee, wat die rede is waarom matrasse dikwels tweekantig is om die lewensduur te verleng. 'n Los bokant word in plaas van of bykomend tot 'n geriefslaag gebruik, wat slytasie verminder en vervang kan word sonder om die hele matras te vervang.

In die VSA is matraswaarborge gewoonlik vir 10 of 20 jaar, en soms vir 25 jaar, hoewel dit spesifiek is vir vervaardigingdefekte en vinniger as normale agteruitgang, nie vir die verwagte agteruitgang met tyd nie. Van 2008 af is daar in die VSA 'n algemene verwagting dat matrasse meer as 10 jaar moet hou, en dit is die gemiddelde aantal jare wat Amerikaners matrasse hou, maar dit wissel tussen ouderdomsgroepe.^[24] Hierdie verwagting is gegrond op 'n aantal faktore, insluitend: verkoopsbeloftes; die verwagting dat matrasse die tydperk van hul waarborg sal hou, wat dus onderskeidelik 10 of 20 jaar is; en vanweë vergelyking met ander huishoudelike artikels.^[24]

Matrasse se vervangingsiklus is 'n belangrike faktor in die inkomste en wins vir die matrasbedryf – 'n vyfjaar-vervangingsiklus lewer byvoorbeeld dubbel die verkope van 'n tienjaar-vervangingsiklus, dus het die matrasbedryf 'n finansiële aansporing om die vervangingsiklus te verkort. Gevolglik het die Internasionale Slaapproduktevereniging (ISPA) die Beterslaapraad (BSC) in 1979 gestig met die verklaarde doel "om die matrasvervangingsiklus te verkort", en moedig mense aan "om in beter beddegoed te belê".^[25]

Wat wetenskaplike studies betref, het 'n bedryfstudie in 2006 deur navorsers aan die Oklahoma State University, wat deur die BSC gefinansier is,^[26] van 59 mense wat sleg slaap en elkeen 'n gratis nuwe matras gekry het in die plek van hul bestaande matrasse wat vyf jaar of ouer is (met 'n gemiddelde ouderdom van 9.5 jaar) almal beter slaap ervaar, veral by diegene wie se bestaande matrasse goedkoop was.^[27] 'n Opvolgstudie deur 'n paar van dieselfde skrywers met bykomende statistiese ontleding het hierdie gevolgtrekkings bevestig.^[28] Die BSC het daarna na hierdie studie verwys in BedTimes, 'n nuustydskrif vir matrasvervaardigers wat ISPA publiseer, om voorspraak te maak vir 'n meer gereelde vervangingsiklus, spesifiek "om te oorweeg om 'n matras elke vyf tot sewe jaar te vervang"; die aanbeveling is grootliks op hierdie studie gegrond.^[24][29]

Die belangrikste slytasieprobleme wat met 'n matras kan voorkom, is insakking, muf en vlekke. Dit kan voorkom word deur behoorlike ondersteuning, deur dit gereeld om te keer of te draai, dit droog te hou, en deur 'n matrasmat of beskermer te gebruik. Sommige tekens van 'n stukkende of verslete matras sluit in vere wat deur die bekledinglaag druk en gevoel kan word, sigbare permanente insakking en misvormdheid, klonterigheid en oormatige piepgeluide.

Matrasse vereis 'n stewige basis wat nie self insak nie – 'n insakkende basis, soos weens swak plankies op 'n wye bed, sal op sy beurt veroorsaak dat die matras insak. Deur altyd op dieselfde plek en liggaamsposisie te slaap veroorsaak oormatige slytasie, dus word matrasse omgedraai of roteer om dit te verminder: dubbelkantige matrasse kan om die beurt in die breedte omgekeer word (oor die lang as) en in die lengte (oor die korter as), of afwisselend omgekeer en gedraai, terwyl enkelsydige matrasse net gedraai kan word, wat makliker is, maar minder doeltreffend. Hoe dikwels dit omgekeer of draai moet word, wissel tussen materiale en vervaardigers, maar gewoonlik word aanbeveel dat dit maandeliks vir die eerste ses maande is, en elke twee of drie maande daarna. Basisse moet ook gedraai word, indien moontlik, hoewel minder dikwels – twee keer per jaar vir boksvere word aanbeveel. Terwyl insakking ongewens is, is 'n sekere mate van induiking (sowat 8 cm) natuurlik as natuurlike materiale in die geriefslaag gebruik word.

Oormatige slytasie op matrasse soos deur dit te vou en buig, swaar voorwerpe op een plek neer te sit of buitensporige krag op die handvatsels sal ook vinniger agteruitgang veroorsaak. Mens moet veral versigtig wees wanneer jy 'n matras vervoer of stoor.

Matrasse vereis ventilasie om droog te bly en te keer dat dit muf, dus moet dit nie direk op die vloer of op 'n harde oppervlak geplaas word nie – plankies of 'n kisveer bied ruimte vir lugvloei, terwyl soliede hout of laaghout (soos in goedkoop slaapbanke) dit nie bied nie. Bykomende ventilasie word aanbeveel vir natuurlike materiale, soos om die matras onbedek te los nadat die beddegoed verwyder is (byvoorbeeld terwyl dit gewas word). As 'n matras toegelaat word om klam te word, byvoorbeeld deur dit nat skoon te maak, kan muf in die stoffering ontwikkel. Vermy dit deur dit skoon te maak met 'n stofsuier of 'n ligte oppervlakreiniger en 'n effens klam lap.

Matrasse absorbeer vloeistowwe en vlekke maklik, veral van sweet in die nag (wat 'n geel vlek tot gevolg kan hê) en ander liggaamsvloeistowwe (seksuele of menstruasie-vloeistowwe), asook om toevallig iets op die bed te mors. Dit laat 'n sigbare merk op die omslag en sypel deur na die onderste lae. Benewens die feit dat dit onhigiënies, moeilik om te was en onooglik is, sal sulke vlekke gewoonlik die waarborg ongeldig maak. Dus word 'n matrasbeskermer aanbeveel om die matras te beskerm; dit kan afsonderlik verwyder en skoongemaak word, en vervang word indien dit beskadig is.

Matrasdiktes wissel van 10 tot 46 cm.

Maatskappye spesialiseer dikwels in 'n spesifieke soort matras, soos binneveer-, lateks- of lugmatrasse, maar namate lateks- en lugmatrasse gewild geword het, het hulle ook meer algemeen geword.

Matrasse wat grootliks dieselfde is, word dikwels onder verskillende handelsname verkoop.^[31] Twee van die grootste handelsmerke, Serta en Simmons, word deur dieselfde maatskappy besit na 'n private-ekwiteituitkoop.^[32] Simmons, wat in die laat 1800's gestig is, is verskeie kere gekoop en verkoop en bankrotskap het dit in die gesig gestaar na 'n groot afname in die beddegoedbedryf in die 2000's.^[32] Die internasionale slaapproduktevereniging (ISPA) is oorspronklik in 1915 gestig en het 'n verslag oor die VSA se matrasverkope saamgestel. 'n Ander vereniging, spesialiteit-slaapvereniging, verteenwoordig maatskappye soos Innomax en Boyd Specialty en fokus op lateks- en water- lugbeddens. Select Comfort, wat lugbeddens ('n spesialisbed) produseer, is 'n lid van die ISPA.^[33]

In 2012 is Sealy Corporation, wat in 1881 gestig is, gekoop deur Tempur-Pedic, wat 'n volledig-spons-handelsnaam bekend gestel het (TEMPUR-Materiaal) in die VSA in 1992.^[34]

Nog 'n groot maatskappy, Spring Air, het in 2009 bankrot gespeel en is gekoop deur een van sy voormalige bestuurslede.

Comfortaire, wat in 1981 gestig is, was die eerste om te spesialiseer in lugbeddens.^[35] Dit is later deur Select Comfort gekoop.

Verstelbare beddens het 'n tendens geword en is meer versoenbaar met sekere soorte matrasse soos lateks of geheuespons. Dit is veral in Europa gewild, en in een besigheid in Swede was dit 25% van die beddens wat hulle in 2010 verkoop het, en 70% van die beddens in Nederland.^[36]

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Matras.