Osroene (ook gespel Osroëne; Grieks: Ὀσροηνή; Siries: Malkūṯā d-Bayt ʿŌrhai), soms ook bekend onder die naam van sy hoofstad, Edessa (vandag Şanlıurfa in Turkye), was ’n koninkryk in Bo-Mesopotamië[1] wat tussen 132 v.C. en 244 n.C. semi-onafhanklik of heeltemal onafhanklik was.[2][3]
Die Siriessprekende koninkryk[4] het in 136 v.C. sy onafhanklikheid gekry van die verbrokkelende Seleukidiese Ryk deur ’n dinastie van die nomadiese Nabatese stam Orrhoei. Die meeste konings van Osroene is Abgar of Manu genoem.[5] Dit is al hoe meer beïnvloed deur die Assiriese kultuur en was die middelpunt van ’n nasionale weerstand teen Hellenisme.
Die gebied van die koninkryk, aan die bolope van die Eufraat, het die tradisionele oorlogsgebied geword van die lande wat Klein-Asië, Persië, Sirië en Armenië regeer het. Met die ontbinding van die Seleukidiese Ryk is dit verdeel tussen die Romeinse Ryk en Partië. Na die val van die Romeinse Ryk in 395 het dit deel van die Bisantynse Ryk geword. Teen die 5de eeu was Edessa die hoofkwartier van Siriese letterkunde en geleerdheid, asook belangrik vir die verspreiding van die Christendom in Mesopotamië, Persië en Armenië.[6]
In 638 is dit deur die Moslems verower. Pogings deur die Bisantynse Ryk om dit te herower het telkens misluk.