’n Panteon (van Grieks Πάνθειον[1] – pantheion, letterlik ’n "tempel van alle gode", onsydig van πανθεῖος – pantheios, "van alle gode", van πᾶν – pan, "alle" + θεῖος – theios, "van die gode", van θεός – theos, "god") is ’n groep gode van ’n spesifieke religie of mitologie.
Die term word in die besonder gebruik wanneer, soos in die Griekse mitologie, die godewêreld duidelik gestruktureer is, met ’n bepaalde hiërargie, omskryfde familieverhoudinge en afgebakende take.
Die familiebande en hiërargie in sulke panteons kan by baie volke teruggevolg word na voorvaderverering of die aanbidding van patriarge.
Panteon kan ook verwys na ’n tempel of heilige gebou vir die aanbidding van (alle) gode, veral die tempel in Rome, wat onder keiser Hadrianus tussen 118 en 125 gebou is en wat in 609 'n kerk geword het en steeds bestaan.