Reis

Die term reis verwys in die vervoerekonomie na die voortbeweging van een of meer persone oor 'n langer tydperk, sy dit te voet of per voertuig, om 'n bepaalde bestemming te bereik en daarna weer na die vertrekpunt terug te keer. Dit sluit nie pendelaarritte in nie. In toerisme behels die term sowel die reis self asook die verblyf by die bestemmingsplek.

Die woord reis, afgelei van die ouer Germaanse werkwoord reisa ("rys, verrys"), kom vir die eerste keer in 9de eeuse Duitse tekste voor en het destyds na 'n tog of trek verwys.^[1][2] Reise as vakansies was onbekend. Middeleeuse mense, wat 'n reis onderneem het, was gewoonlik by oorlogstogte betrokke. Hiervan afgelei is die middeleeuse woorde reisec ("berede") en reisiger wat na 'n berede soldaat verwys het. 'n Ander soort reis was pelgrimstogte, byvoorbeeld op die Jakobsweg na Santiago de Compostela in Spanje. Ook besigheidsreise is aanvanklik veral langs pelgrims- of seeroete onderneem. Reise na vreemde lande het baie gevare ingehou, terwyl landkaarte of atlasse nouliks beskikbaar was, en daar was hoë koste aan sulke togte verbonde.

In die 16de en 17de eeu het Europese adellikes begin om sogenaamde kavaliersreise of Grand Tours om opvoedkundige redes te onderneem. Later het ook welvarende burgerlikes geesdrif vir kulturele reise getoon. Vakansiereise soos ons dit vandag ken is eers vanaf die 19de eeu onderneem. Georganiseerde reise of reispakkette het danksy die baanbrekerswerk van Thomas Cook in die Verenigde Koninkryk gewild geraak. Moderne vervoermiddels soos treine, stoomskepe en later ook motors, busse en vliegtuie het die tydperk van massatoerisme ingelui wat danksy stygende reële inkomste vir steeds groter lae van die bevolking bekostigbaar geword het. Die toerismebedryf is tans een van die belangrikste dienstesektore.

Sien reis in Wiktionary, die vrye woordeboek.