See van Japan

See van Japan
Nasa-Satellietbeeld van die See van Japan
Kaart van die See van Japan
Koördinate:	40°N 135°O / 40°N 135°O / 40; 135
Ligging:	Japan, Noord-Korea, Suid-Korea, Rusland
Soort:	See van die Stille Oseaan
Oppervlakte:	978 000 km² (377 600 myl²)
Gemiddelde diepte:	1 752 m (5 748 vt)
Maksimum diepte:	3 742 m (12 276 vt)
Lengte:	2 255 km (1 401 myl)
Breedte:	1 070 km (660 myl)
Omtrek:	7 600 km (4 700 myl)
Invloei:	Tumen
Eiland/e:	Hokkaido, Honsjoe, Kioesjoe, Rotse van Liancourt, Sachalin
Nedersettings:	Busan, Changwon, Fukuoka, Ulsan, Wladiwostok

Die See van Japan (Chinees: 日本海, Rìběnhǎi; Japannees: 日本海, Nihonkai; Russies: Япо́нское мо́ре, Japonskoje more; Noord-Koreaans: 조선동해, "Koreaanse Oossee", Suid-Koreaans: 동해 "Oossee") is 'n randsee van die westelike Stille Oseaan wat begrens word deur Japan, Korea en Rusland. Soos die Middellandse See het dit byna geen getye nie aangesien dit byna geheel en al deur land omring word.^[1] Van die belangrikste riviere wat in dié see uitmond is die Tumen.

Die See van Japan word deur die Russiese vasteland (Siberië) en Sachalineiland begrens in die noorde, die Koreaanse Skiereiland in die weste asook die Japannese eilande Hokkaido, Honsjoe en Kioesjoe in die ooste. Dit word deur vyf vlak seestrate met ander seë verbind: die Straat van Tartary tussen die Asiatiese vasteland en Sachalin (See van Ochotsk), die La Perouse-straat tussen die eilande Sachalin en Hokkaido (See van Ochotsk), die Tsugaru-straat tussen die eilande Hokkaido en Honsjoe (Stille Oseaan), die Kanmon-straat tussen die eilande Honsjoe en Kioesjoe (Stille Oseaan) en die Straat van Korea (genkainada) tussen die Koreaanse Skiereiland en die eiland Kioesjoe (Oos-Chinese See). Die Straat van Korea bestaan uit die Westelike Kanaal en die Tsushimastraat, aan die anderkant van Tsushima-eiland.

Fisiese eienskappe:^[2]

• Diepste punt: 3 742 meter onder seespieël
• Gemiddelde diepte: 1 752 meter
• Oppervlak: ongeveer 978 000 vierkantekilometer

Die see het drie belangrike bekkens: die Yamatobekken in die suidooste, die Japanbekken in die noorde en die Tsushimabekken (Ulleungbekken) in die suidweste. Die Japanbekken bevat die diepste dele van die see terwyl die Tsushimabekken die vlakste dele bevat. Aan die oostelike grens is die vastelandsplaat van die see wyd, maar aan die westelike kus, veral langs die Koreaanse kus, is dit nou, gemiddeld ongeveer 30 kilometer wyd. Die Tsushima-warmwaterseestroom, 'n tak van die Kuroshio-seestroom, vloei noordwaarts deur die Straat van Korea langs die Japannese kus, en die Liman-koueseestroom vloei suidwaarts deur die Straat van Tartary langs die Russiese kus. Die See van Japan was eens op 'n tyd 'n land-ingeslote see toe die landbrug van Oos-Asië bestaan het.^[3]

Die noordelike en suidoostelike dele van die see is ryk viswaters. Die belangrikheid van vissery in dié see word aangedui deur die gebiedsgeskille tussen Suid-Korea en Japan oor die Rotse van Liancourt. Die see is ook belangrik vir sy mineraal neerslae, veral magnetietsand. Daar word gemeen dat die see ook oor aardgas en ruolievelde beskik. Die snelle groei van die Oos-Asiatiese ekonomieë het daartoe gelei dat die see 'n al hoe belangriker kommersiële waterweg geword het.

Die naam van die waterliggaam is omstrede. Alhoewel See van Japan die naam is wat algemeen deur meeste lande gebruik word, stel Noord-Korea die naam "Oossee van Korea" voor.^[4] Suid-Korea stel weer die naam "Oossee" voor,^[5] of die "See van Korea/Koreaanse See"^[6] onderskeidelik of as name wat gelyktydig met "See van Japan" gebruik word. Die Koreane beweer dat die naam See van Japan deur Japan ingevoer is tydens Japannese kolonialisasie van Korea en dat die volgens hulle gebruiklike benaming van Oossee in die tydperk deur Japan uitgeroei is. Hulle wys daarop dat die naam "Sea of Japan" amptelik gemaak is deur die Internasionale Hidrografiese Organisasie in 1929 toe Korea 'n kolonie van Japan was en nie beswaar kon aanteken nie, aangesien Korea nie destyds op die vergadering verteenwoordig was nie.^[7] Die Japannese reaksie wys daarop dat, gegrond op 'n studie van 200 kaarte van die 16de tot die 20ste eeu, die naam "See van Japan" vir die eerste keer gebruik is in die kaart "Kunyu Wanguo Quantu" wat opgestel is deur die Italiaanse sendeling Matteo Ricci in die begin van die 17de eeu. Volgens die studie is verskeie name vir die see gebruik tydens die 17de en 18de eeu, hoofsaaklik aangesien die geografie van die gebied nog slegs vaag bekend was. Nadat Die Franse ontdekkingsreisiger Jean La Pérouse, die Engelse ontdekkingsreisiger William R. Broughton, en die Russiese ontdekkingsreisiger Adam J. von Krusenstern die omgewing behoorlik opgemeet en gekarteer het, het Europese kaarte die naam "See van Japan" of "Japannese See" konsekwent begin gebruik en is dit internasionaeel aanvaar. Die Japanners wys verder daarop dat Japan op daardie stadium onder Tokugawa Shogunate se regering 'n beleid van isolasionisme gevolg het en dus kwalik enige dekrete rol kon speel in die bevordering van die naam.^[8]

As gevolg van die Koreaanse veldtogte het sommige Engelse publikasies na die see as Sea of Japan (East Sea) begin verwys.^[9][10] Op 27 Augustus 2007 het die Negende Kongres oor die Standaardisering van Geografiese name gestem om die naam "See van Japan" (Engels: Sea of Japan) te behou. F. J. Ormeling, voorsitter van die sessie het gestel dat, "Ek moedig die drie betrokke lande aan om 'n oplossing te vind wat vir almal aanvaarbaar is, met in agneming van enige relevante oplossings, of andersins om ooreen te kom om van mekaar te verskil en die uitkoms van die besprekinge by die volgende kongres te rapporteer."^[11]

Wikimedia Commons bevat media in verband met See van Japan.

Sien Sea of Japan of See van Japan in Wiktionary, die vrye woordeboek.

• (en) "Sea of Japan". Encyclopædia Britannica. Besoek op 6 April 2019.